Chaplain Forchrist is opgericht door mij, Sil Rustenburg. Het doel van Chaplain Forchrist is om de Amerikaanse WWII chaplains uit te beelden. En te vertellen welke boodschap zij meegaven aan de soldaten, van Geloof, Hoop en Liefde!

 

Mijn verhaal om Chaplain Forchrist op te richten begon grofweg dat mijn ouders een WWII museum oprichtten wat vandaag bekend is als Oorlogsmuseum Medemblik. Naast het museum werd ook een re-enactment groep opgericht genaamd Pontoon-Group '40-'45. Met de Pontoon-Group bouwen we samen met een groep enthousiastelingen bruggen en pontons over rivieren, zoals de engineers dat deden in WWII. Een belangrijk evenement ieder jaar van de Pontoon-Group is de Waalcrossing in Nijmegen, wat we ieder jaar re-enacten en herdenken.

In 2022 werd mijn interesse steeds groter in WWII chaplains. In de Pontoon Group noemde sommige re-enacters mij al chaplain vanwege mijn persoonlijke geloof, en omdat ik graag met hun erover sprak. Het omslagpunt dat ik de chaplains wilde gaan uitbeelden, kwam nadat we in september 2022 de Waalcrossing hadden gedaan. Ik kwam erachter dat er met de Waalcrossing in 1944 één chaplain was meegegaan die helemaal niet hoefde, mijn interesse was gewekt.......

 

Wist u dat er maar 242 chaplains waren aan het begin van de tweede wereldoorlog?, en dit uitgroeide tot maar liefst 8896 chaplains aan het einde van WWII. Hoe kwam het dat er zoveel predikanten uit het dagelijks leven, kozen om chaplain te worden terwijl ze vrijgesteld waren om het leger in te gaan?

Om die reden te vinden moeten we horen wat er in die angstige dagen in WWII werd gezegd door Peter Marshall, een pastoor in Washington D.C. Hij noemde het;

 

"Een tikje op de schouder".

 

"Op grond van welk recht staat een mens voor zijn medemensen met de Bijbel in de hand, en eist hij hun aandacht op?

Niet omdat hij beter is dan zij, niet omdat hij een theologische seminarium heeft bezocht en Hebreeuws, Grieks en theologie heeft gestudeerd.

Maar vooral omdat hij gehoor geeft aan een "tikje op de schouder".

Omdat God hem in zijn oor heeft gefluisterd en hem in dienst riep om tussen het gezelschap te staan van de stemmen die roepen in de wildernis van het leven.

De predikant is zich ervan bewust dat hij geroepen is, zoals wij zeggen, en dat betekent dat hij reageert op een innerlijke drang die niet te weerstaan is...

een drang die voortkwam uit een voorzienige regeling van zijn leven en zijn omstandigheden met het grote doel dat hij een ambassadeur van God zou worden; een drang die uitgroeide tot de overtuiging dat hij alleen de vreugde en voldoening van een leven zou vinden door gehoorzaam te zijn aan het plan van God.

God zorgde ervoor dat Mozes niet meer op de schapen paste,

Hij nam Amos uit de kudden van Tekoa,

Hij wenkte Petrus, Jakobus en Johannes vanuit de visserboten en hun netten. 

... De ware predikant staat niet op zijn preekstoel omdat hij dat beroep heeft gekozen als een gemakkelijk middel van bestaan, maar omdat hij er niets aan kon doen, omdat hij gehoor heeft gegeven aan een dringende oproep die niet zal worden ontkend."

 

Lyle W. Dorsett heeft honderden brieven gelezen van Rabbi's, pastoren en priesters die beschreven waarom ze het leger in gingen om de mannen en vrouwen te dienen als hun chaplain, het werd Lyle duidelijk dat de meesten van hun een bovennatuurlijke "Tikje op de schouder" kregen en dat ze geen vrede zouden kennen totdat zij hun goddelijke oproep zouden beantwoordden. 

 

Chaplain Forchrist wilt gehoorzaam zijn naar dat tikje op de schouder (vandaar de fictieve achternaam "ForChrist") om de mensen te vertellen over wat de chaplains deden in de tweede wereldoorlog en welke boodschap zij meegaven aan de soldaten van Geloof, Hoop en Liefde!